sevgimizin tam bu saatinde
duta çıkardı kirpiler
leylak düştüğü mevsim
kuzguncuğun saçlarına
yanına girince senbeyazdı gece.
çocuk ağzında kadın sözleri.
omuzların iki yunus kürekte.
patlıcan moru saçların
nasıl döverdi yastığı
uçaktan atılan kâğıtlar gibi
çırpınırken ayakların
her gece
bilmediğim yerler bulurdum gövdemde.
bir açtım kapalıçarşılarını
geçtim batık saraylarından
balık kanı kokan geçitlerinden
kayboldum sonunda
cevahir bedesteninde.
krepen.
üç burnundan soluyan o koca sarhoş.
nasıl hatırlamam
tarçın gibi dağılan sevinci
masanın altından sevişen ayaklarımızı
bir balık gibi kaçan bakışlarını.
konular bulurduk
boş sözler
hiç titremesin diye isteğin alevi.
yıllar, yıllar ötesinde
kapılarına adlar yerine
herkesin kendi tayfını çizdiği
o aşıboyalı kentte
karşılaşırız yeniden
başka adlar altında
birbirimizi tanımadan.
bir ışık çıkarırsın çantadan
öperim o ışığı
bir şehrâyin başlar
dev kasımpatılar fırlatarak kentin üstüne.
kimse koparamaz o zaman köklerini
hiçbir tırmaşık sarınamaz gülüşüne.
yüzyıllarca solusun memelerin!
uç uçabildiğince geceden sabaha!
hiçbir elmastıraş çizemez rüyalarını.
