Kendimi bilmediğim bir sona hazırlıyorum. Tüm uğraşlar çabalar bunun için. Korkuyorum neden korktuğumu bilemeden ürküyorum. Özlüyorum çok özlüyorum Ve yaşıyorum ne için yaşadığımı bilemeden. Öylesine bir hayat işte benimki. tek başına tüm umutlardan mutluluklardan uzak. Sürekli bir şeylerden kaçıyor hissetmediğim duygular adına çaba harcıyorum. Herkesi her şeyi geride bırakarak arkamı dönüp uzaklaşmak istiyorum yalnız çaresiz. yıldım artık kendimle mücadelemden.
düşündüm ve başlamalıydı artık seninle mücadelem. Ne kadar zor olsa da senden vazgeçmeliydim. Gecelerce günlerce ağladım ama başaramadım senden bir adım dahi uzaklaşamadım. Ben sana aşıktım sen ona. Hayat değil mi işte. bu aşamadan sonra bitmeliydin benim için uzaklaşmalıydım senden çıkmalıydın aklımdan kalbimden. Senden nefret ediyorum diye haykırmak istiyorum gözlerine bakarak. Sonra da saatlerce omzunda hıçkıra hıçkıra ağlamak ve sana sarılmak. Sürekli düşündüm beni sana çeken ne diye. Hiç bir şey bulamadım belki de bu yüzden bu kadar çok seviyorum seni. Ve yine gözyaşlarımla süslediğim bu yazımda senin için küçük adam. Seni çok özledim.
