öyle fırtınalar kopuyor ki kalbimde,
öyle şimşekler çakıyor ki beynime beynime,
şimşeğin ışığı gözlerimi kör edecek kadar parlak,
gürültüsü ise kulaklarımı sağır edecek kadar kuvvetli,
hırçınlığımsa fırtınanın hırçınlığından mıdır nedir anlamadım?
ben artık anlamıyorum ki zaten hiç bir şeyi,
tanıyamıyorum kendimi,
seni özlemiştir belki de fırtına da benim gibi, ne dersin?
ondandır bu deli gibi esmeleri,
ondandır herkesleri delip geçmeleri,
seni arıyordur da yana yakıla,
önüne geleni yıkıp geçiyordur.
