yolculuklar genellikle uzun olanları iç sıkar bence. ama bir de umutsuz vaka kimseler ile tanışıp garip hikayeler dinlemek, ister istemez hüzünlenmek,derine dalmak. . . şelindeki ruh hallerine sevk edebilir. istanbul'dan mersin'e seyahat ederken bir mahkumla arkadaş olmuş idim.içeride belli bir seneyi doldurunca 3-5 gün izin veriyorlarmış. istanbul'a ailesini görmeye ve aşık olduğu istanbul'u gezmeye geldiğini söyledi.babası bindirdi otobüse, arkasında ben vardım. adam olan sevdasını mapustada yaşatır dedi. ilk gölü yedim bile. birde yan yana oturuyormuşuz ikinci golüde yedikten sonra .ben maçı bırakıp mağlubiyeti kabullenmiş bir takım gibi sadece pas yaptım ,sorular sordum yani. istanbul trafiğinden çıkana kadar tanışıp sohbet açtık . ineceği yere varana kadarda devam etti sohbet. neler anlattı neler. doğru mu yanlış mı bilinmez;etkileyici mi diye sorarsanız inanılmaz derecede. . . kötü zannedilen ya da gerçekten zamanla kötü birisi olanlar neyi nasıl yaşadıkları için kötüler ? ya da her kötü zannedilen kötü mü ? ya da bir cinayet ne kadar kötü ? ya da bir hırsızlık ? en güzeli de şu idi kendi kendime sorduğum sorunun: kötü olmak kötü mü ? bu tarz sorulara bile sevk eden ve iç burkan yolculuk hikayeleri mevcuttur. hikayelere kaptırılması durumu kötüdür.
