bu konuyla ilgili anımı paylaşmak isterim.
arkadaşım amcasının oğlu ( kuzen ne amk ) istanbul cinayet büroda çalışıyor. gayrettepe'de dolaşırken dur emmoğlunu arayım hem görmüş olurum. hemde yemeği ona kitleriz dedi. aradı yanına gittik. asayiş şube'nin girişine gittik kapıda karşıladı bizi.
cinayet büroya girdik, kameralar, kartlı girişi olan kapıklar, ıvırlar zıvırlar. ulan millet garip garip bize bakıyor kesinlikle içlerinden bu amcıklar kim diye geçiriyorlardır ondan da eminim yani.
neyse çocuklar bir çay içelim, beş dakikalık bir işimiz var halledelim çıkarız dedi. eyvallah abi dedik, masasının kenarına iliştik bekliyoruz. o esnada içeriye yarma gibi bir adam geldi. elinde evraklar, ana avrat küfür ediyor.
ulan ne oluyor dedik, anlayamadık mevzuyu. ama öyle bir küfür yok, herkes onu dinliyor ama ses çıkaramıyor.
neyse abini işi bitti, dışarı çıktık. hadi mantı yiyelim dedi ve 40-50 metre uzaklıkta bulunan bir mantıcıya girdik oturduk, afiyetle yemeğimizi yedik, çaylarımızı söyledik başladık muhabbete.
meraklıyız ya amk, aklıma ne geliyorsa soruyorum. abi şu mevzu ne, şu nasıl çözüldü. bu nasıl oldu vs vs .
sonra arkadaşım sordu, abi o adam neden öyle cellalendi diye?
anlatmaya başladı cinayetçi abi.
bu abimiz eski özel harekatçıymış, 18 yıl çalışmış, onlarca operasyona, sayısız çatışmaya katılmış. eğitmen olmuş, binlerce harekatçı yetiştirmiş.
yaptıkları operasyonlarda öldürdükleri leşleri toplayıp şehir, köy. ilçe meydanına getirirlermiş ve yakını, tanıdığı olan varsa cenazesini alsın yada bilgi versin diye beklerlermiş. eee kimsede o cesaret yok. leşler öylece durumuş bir gün, iki gün kaç günse artık. gelen olmayınca kepçeyle yada belediyenin işçileriyle bir yerleri kazıp topluca gömerlermiş. şehrin göbeğinde kalacak değil ya.
şimdi bu kazılarla alakalı yapılan soruşturmalarda şüpheli olarak görülüyormuş ve bu hafta bu dosyalardan üç tane gelmiş.
dağlarda yaşadım aylarca, karımı, çocuğumu görmedim. adi bir katil yaftası yemek için mi çalıştım, çatıştım. arkadaşlarımı toprağa gömdüm, yüzlerce vatan haini öldürdüm. devletin bana verdiği değer buymuş diyerek isyan ediyormuş. çayımız bitti, yemeğide beleşe getirdik. sohbetimizi ettik, kalktık gittik.
ne demeli özel harekatçı abi için.
haydi buyurun cenaze namazına...
