"Evet duygusalım.
Annemden binlerce km uzaklıkta apartmanı olmayan, şöyle korkusuzca tur atılabilecek bir yeri olmayan, okul bahçesinin içerisine sıkıştırılmış bir evin tek bir odasında neredeyse altı ayımı geçirdiğim bir dağ başında yaşıyorum çünkü...
Her silah sesi duyduğumda " hiii anneciiimm" nidalarını atarak korkuyorum.Ben senin dualarınla, geceleri ya da evde her yalnız kaldığında döktüğün göz yaşlarıyla ayakta duruyorum.. Sabrediyorum.. Dayanıyorum tüm zorluklara..
Baharın son demlerinde bile üşürken bedenim; senin sıcacık kollarını; akli melaikelerimi yitirircesine özlüyorum.
Burnumda kokun saçımda ellerin gezinmekte bu gece.. Tam bir ay sonra bitecek şu soğuk karanlık ve sensiz , sizsiz günlerim. Annem.. "
