sinirli olduğum bir gün motorsiklet ile kırmızı ışıkta duruyorum. ışığa bakıyordum, sarı yanar yanmaz arkamda bekleyen araba daaaaat diye korna çaldı. kafamı çevirip arkama baktım daaaaaaat daaaaaaat tekrar korna çaldı. önüme dönüp içimden küfrederek yol almaya başladım o an yanımdan hızla korna çlarak geçti daaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaat.
ben de acı acı kornaya bastım, ileride durdu. geri geri gelmeye başladı. motorsikleti yavaşça durdurdum, gayet skin bir biçimde kaskımı çıkarıp elime aldım ve hızla arabaya doğru koştum. sinirli olmamın etkisiyle gözüm dönmüştü. muhtemelen kaçmasaydı kaskı parçalayana kadar vuracaktım suratına. * kapıdan inecekken beni görünce hemen girdi ve hızla uzaklaştı.
şimdi neden anlattım bunları? hava olsun diye mi? bunun havası mı olur? içimde hala ilkellik olduğunun kanıtıdır, utanıyorum. bunları anlatma sebebim; osarıda korna çalanların bildiğimiz klavye delikanlılarından farkı yoktur.
bir başka anıya gelelim;
spordan çıktık kuzenimle, kuzeni ve bırakıyordum. motorsikletle dar bir ara sokakta 60-70 km arası hızla giderken arkadaki araba daat daaat daat daaat diye korna çalıyordu. ne yapayım, 150 ile mi gideyim? kuzen dedi dur, çabuk dur. durdum yolun ortasında, kuzen arabaya gitti, cama vuruyor 'in aşağı lan' diye, adam içeride bembeyaz titriyor. dedim 'gel, adam ölecek korkudan.' sonra yol aldık tekrar, adam hızını muhtemelen 30'a düşürmüş olmalı ki hiç yaklaşmadı, geride gözden kayboldu.
kuzenimin yaptığını da hiç ama hiç onaylamıyorum. ama sadece şunu söylüyorum;
eğer biri haksızsa agresif hareketler sergiler, kavga başlatacak şekilde hareket eder. ama karşı taraf altta kalmaz da karşılık verirse kuyruğunu kıstırır, gider. zaten adam olsa saçma span yerlerde korna çalmaz.
inin dövün demiyorum asla, ama korkmayın diyorum. içinden istersen 5 adam çıksın, emin olun gıkını çıkaramazlar.
