Aslında HL2 ve ardından gelen E1 ve E2 olarak ayrı ayrı değilde bütün olarak algılanması gereken Journey. Oyunda belli başlı artık kültleşmiş bölümler var ve tıpkı kemal sunal filmleri gibi her saniyesi ezberlensede yine tadı tuzu gayet yerinde bir lezzet sunmakta. misal We Don't Go To Ravenholm, mazoşistçe bir duyguyla oynarız. benim kişisel olarak en çok zevk aldığım şey ise tekinsiz, terk edilmiş, boşluk duygusunu bu kadar net bir şekilde vermesi ve inanılmaz güzellikteki müzikleri oldu. Ayrıca doğu avrupa'yı city 17 için örnek almaları çok güzel bir detay olmuş. inşallah bay gabe valve newell artık bu bekleyişe bir sor verirde artık Episode 3'mü yoksa Half Life 3'mü neyi yapacaksa yapsın. Diablo 3 vakasına doğru gidiyor olay.
