bir belediye parkında,elektirik alamıyorum senden aslında çok iyi birisin,sağlam karakterin var ama dedimya heyecanımı kaybetmişim,
konuşması devam eder yarım saat konuşur,ben susarım sıra sende ne diyorsun sorusuna,haklısın,hoşçakal gözüm. söylemem ve gitmemin bir olduğunu hatırlıyorum,asiydim,gururluydum ama yalnızken sökmüyordu bu, duvarlara ve camlara attığım yumrukların yara izlerini taşırım parmaklarımda,gitmek kelimesini duyduğumda parmaklarıma bakarım hep.
