çocukluğunun geçtiği yerlerdeki anılar en güzelidir insan hayatında.. Eski ama mutevazi bir evde herkesin bir odaya toplanıp; babanızın, memleketi olan Bursa'dan getirdiği kestaneleri teker teker çizip, odada herkesi ısıtması için annenizin yerleştirdiği sobanın üstüne yine tek tek kestaneleri dizdiğiniz günleri anımsayın;
Çocuksunuz, o sobanın mazgallarından içine baktığınız günleri düşünün.. Sobanın üstünde piştiğini işaret eden patlak cızırdayan kestaneleri.. Sonra o sıcak aile ortamında yediğinizi akabinde.. * Sobalı evde büyümek, bir de çocuksanız yaşadıklarınız asla değişmez. Sonrasında kaloriferli eve geçtiğiniz de belki rahatsınızdır ama sobanızı özlemişsinizdir..
