Kelimeler birikti yine aşkına. Yaralar birikti yine kanayan yüreğime. Anlatmak istiyorum anlatamıyorum haykırmak istiyorum aşkımı sana ya beni duymayacağından korkuyorum ya da sesimin cıkmamasından. Geliyor dilime tüm sözcükler akmak istiyor ama beceremiyorum. Korkuyorum aşkımın ağırlığından korkuyorum seni yakmasından.
Susuyorum mecburen susuyorum. Yutkunuyorum sonra gözyaşlarımı akıtıyorum kanayan yaralarıma. Acılarım dile geliyor o anda. Bir köşeye itilmişim gibi hissediyorum. Tatlı bir huzursuzluk içindeyim. Eriyen mum gibiyim belkide. Ama yorgunum biliyorum. Peşinden gelemeyecek kadar yorgun. Karanlıkların laneti üstümde, göğün göz yaşlarıda. Hayat anlamını yitirirken sarılmışım ona. Yabancıyım sensiz dünyaya. Kendimi uç noktalarda hissediyorum. Yağmurda ıslanmak kadar güzel hayat sensiz ıslanmak kadar çekilmez.
Anlayamadığım anları yaşıyorum bu aralar. Kulağımdan hiç ayrılmayan melodiler. Çekip gidişlerin var gözlerimde. Olmadık anlarda hafızamdan sildim dediğim anılar çıkar gelir oldu. Özlemin var bedenimde. Sonumun geldiğini hissederken yakarışlar var kalbimde..
Yazdığım satırlardaki sen gecelerime gelme artık. Çık git bedenimden. Seni kimse alamamışken bari sen al git kendini kalbimden. Ama götür benide yanında çekip git diyişlerime bakma benide götür. seni çok özledim küçük adam.
