sevgiliye olan özlemin dayanılmaz boyutlara ulaştığı an, başlayan yürek acısını hafifletmek için başvurulan kendi kendini kandırma işidir.
her gördüğün yüzde onun bir parçasını ararsın.
gözlerini ararsın başkasında, bulamazsın. hiçbir göz ısıtmaz içini, onun gülen gözleri gibi. hiçbir saç güzel olamaz, onun rüzgarda savrulan saçları gibi ve hiçbir sözcük anlamlı olmaz, onun dudaklarından çıkmadığı için.
içindeki özlem büyüdükçe, gördüğün herkes ona benzeyecek. çünkü her anında o olacak. her nefes alışında onu hissedeceksin. en sonunda o olacaksın. ve sen onu, onun yokluğunda bile yaşayacaksın.
