etrafında başka insanlar varken, tek bile olsa kafasından geçenleri kendi kendine mırıldanan insandır.
bugün spor salonundayım. soyunma odasında ayakkabılarımı bağlıyorum. soyunma odası boş. bir adam girdi içeri. üstünü giymeye başladı. ve aynen şu diyalog - monolog arası şey gelişti:
tisdim: toplum içinde sesli düşünen insan modeli
b: ben
tisdim: hay skiim ya. yine her yer dolu.
b:..
tisdim: bunları şunun üstüne koysam biri bişeyimi alır mı ki?
b:...
tisdim: bu ammına goduumun herifleri benim donuma da göz dikeller!
b: bir şey mi dedin abi?
tisdim: yok yok.
tisdim: ben en iyisi bunları poşete koyup yanıma alim. bu piçlere güvenilmez.
yani bir insan bu kadar şeyi niçin kendi kendine söyler? bu psikolojik bir rahatsızlık mıdır, yoksa normal bir durum mudur bilmiyorum. ama toplumda sıkça karşılaştığım bir vaka.
