kitap boyunca sıklıkla karşılaşılan eğilimlerdir. mesela raskolnikov tefeci kadını öldürmesi gerektiğini çünkü zaten onun toplumun ahlaki yapısına uygun olmadığını düşünerek kendince bi nedensellik oluşturup bunu bi sonuca bağlama gayretkeşliği içine girer. zaman zaman kendi içsel çatışmaları ve ruhsal devinimlerinde de bu imgeye ve ize rastlamak mümkündür. gelgelim dostoyevski çağın dini motiflerini en yerinde kullanan yazarı olduğundan bu tarz eğilimlerin olmasını da normal karşılamak lazım. neticede dostoyevsikiden nihilist bi manifesto yazmasını beklemek oblomov'un çalışkan olmasını beklemek gibi bir şeydir. evet.
edit: pardon beyler bunu ekşiye yazacaktım yanlışlıkla buraya yazmışım. evet koyayım bari sonuna.
