ohaaa dedirten bir konser olmuştur. yıllarca beklediğim fırsatı kaçırmayarak gidip, konser dvdlerinden izleyip albümlerden dinlediğim adamlarla 10 metre mesafedeydim. süper bi playlistti zaten çaldıkları. drapery falls'tan sora kafa sallamaktan halim kalmamış olsa da deliverance'de kendimden geçtim. boyun ağrısını saymıyorum tabi! tabii opeth'i damnation'dan ibaret zanneden bir grup insan, mikael konuşurken sürekli bağırıp herifin ne dediğini anlamamamıza sebep olan arka taraftaki seyirciler konserin eksi yanlarıydı. istanbuldaki gibi demon of the fall çalsınlar isterdim tabi ama o seyirci bunu hakketmedi kesinlikle, en azından bu saydığım kitle. onun dışında bu grubun canlı performans grubu olmadığını iddaa edenlere de çatır çutur giren bir konser olmuştur bu konser. gönül isterdi ki o kadar kafa sallamanın arasında bi yavaş parça daha olsaydı(to bid you farewell,hope leaves gibi) tadından yenmezdi diyorum. inşallah yine gelirler.
