hayattan alımını almış, ardı ardına kötü şeylerle, ihanetlerle, hayal kırıklıklarıyla karşılaşmış, 'sen de mi? yok artık?' dedirtecek olayların hayatının bir rutini haline gelen bünyenin; artık hayattan bir beklentisi olmaması, gelişebilecek sonuçlardan kötü olanının olcağına inanması, oysa sadece hayat tecrübelerine dayanarak davranıyor olması neticesinde çevre tarafından yediği yaftadır, sıfattır.
şahsımın kanaati bu kişilere 'pesimist' değil 'gerçekçi' şeklinde seslenilmesidir.
