redd 'in yeni albümünün son şarkısı. albümü dinledik az önce. fazla indie sularında sanki. akabinde kapatıp steven wilson ve yeni projesine daha çok zaman ayırırken kendimce hayıflandım. redd, iyi grup. bu şarkı da sağlam şarkı. 21 'den sonra vites düşürülmüş belki lakin bu tarz bi şarkı bile insanı heyecanlandırabiliyor. bu heyecanda kafi derece samimiyet olduğunu düşünüyorum hayıflanırken. dinginleşiyorum redd'e kulak veriyorum. neden samimi mi? çünkü, redd müziğinin yanında felsefik yönden de sağlam geliyor. şimdi katil devlet diye şarkı yaparken sözüm onacılık oynamıyor. düşünsel bir temele dayandırılmış bazı şeyler. hani bi makyajla gayetten içi boş bir tavırla politik duyarlılık sergileme çabasından doğan bir şarkı değil bu. bunu anlıyoruz dinlerken. seviniyoruz efendim. işin müzik kısmında eksikler vardır ve olacaktır haliyle. fakat politikayla da haşır neşiriz gibisinden bir şarkı değil bahse konu olan. zaten redd düşünsel temellerinin güçlülüğünü 21'le fazlaca göstermişti. konsept bağlılık ve bütünsellik son derece şıktı. hayat kaçık bir güzeldir belki 21 gibi bir başyapıt değil ama telved litak gibi olmuş bir şarkıyı barındırıyor. sevindirici, ne güzel... ne güzel...
