Ah sözlük ne yapacağımı inan hiç bilmiyorum.
Durum çok karışık...
Bu ben miyim bilmiyorum.
Hayır, hayır bu ben değilim.
Bu ben değilsem kim?
Bedenim aynı fakat ruhum?
Niçin bunu yazıyorum?
Neyse...
itiraf ediyorum
Tarih dersinden hep şans ile geçtim.
Orta okulda anlıyordum arada sevdiğim de oluyordu fakat genelde hep şansım yaver gitmişti.
Ta ki bugüne kadar...
Şans benden yana değildi.*
Şans dedim notlarımı başkalarına verdim.
Alın, alın çantanıza koyun. Yine yeniden neyse...
Hayır her şeyi anlıyordum da anlamadığım şuydu*
2012 bu kadar şanssız olabilir mi?
'evlat olsan sevilmezsin' cümlesini kullanabileceğim kişilere rastladım.
Ben kii otu, böceği, sineği seven insan.
Bu başlığı hep sevdim ve seveceğim. Diğer yerlerde de hep bu başlıklara yazacağım.
Amacım sözlük kullanmak değildi.
Aslında, her düşüncemin anısını tarihini görmek ve değişmiş miyim, değişiyor muyum diye incelemekti.
Sabit fikirli insanlardan hep uzak durdum.
Değişimi ve 'daha iyi yenilmek' kavramını hep benimsedim.
Yazdıkça yazasım geliyor. Engin denizler gibiyim, aynı zamanda berrak.
Bugün bir tane daha büyüdüm. Kendime vardım.
Hayatta ki en önemli şeyin huzur olduğunun farkına yine yeniden vardım.
Aşk, mutluluk, para... Hiç biri huzur yokken değer bulmuyor.
Birini yargılamadan önce hep kendime baktım.
Sevdiklerimden ayrılmam gerektiğinde ayrıldım.
Birleşmem gerektiğinde de adım attım.
Ardından hiç söz etmedim, etmem. Bana göre değil.
Vicdanımın sesi benim için çok önemli.
'Bir kızın gururu olmalı.' der annem, doğrudur.
Aşık olduğumda gururu sildim.
Hatalarım varsa kabul ettim.
Fakat kimseye kendimi ispatlama çabasına girmedim.
Kişi beni tanımadıysa zaten zahmet olur benim için.
Arkadaş hiçbir zaman dönüm noktam olmadı. Fakat arkadaşın zararı ve yararı olduğunu gördüm.
Yeri geldiğinde canımı söküp atabileceğimi anladım.
Şimdiye kadar her tür müziği dinledim. Devam ediyorum.
Rock müziği başta sıradan dinlerdim sonra müptelası oldum.
Bazen bazı sololarda içimin coştuğunu delirecek gibi olduğumu hissediyorum ya.
Ablamı da alıştırdım.*
Hep yalnız ya da ablamla gezdim.
Bi kere bozdum alışkanlığımı sonrasında da yine özüme döndüm.
insanları mutlu etmek hoşuma gidiyor.
Detayları seviyorum.
Ablamla da arkadaş gibiyiz halbuki aramızda dört buçuk yaş var.
Sevdiklerimi öpmeyi, onlara sarılmayı çok seviyorum.
insan sevdiğine dokunmaya kıyamaz diye bir şey yok.
Bir de artık ileride evlenmeyi düşünüyorum.
