ailecek televizyonun karsısına oturulmustur. eğer mevsimlerden kış ise, o anların daha samimi bir sıcaklıgı vardır aslında. yavaş yavaş uykuya dalmaya baslarsın.
bilirsin uyuyakalacağını ama zaten içten içte de onu arzularsın. en sonunda televizyondan gelen sesler anlaşılmamaya başlar. bir yandan hala sevilen bir program varsa, izlenmeye çalışılsa da kısa sürede uyumuş olursun. uykunda hayal meyal 'oğlum hadi kalk yerine yat' sözlerini işitirsin, 'yok uyumuyorum ben gözlerimi dinlendiriyoru...' diyene kadar tekrar uyuyakalmıssındır bile.
baba kucağına alarak yataga kadar götürür, yatağa koyarkenkı sarsıntıda hafif uyanır gibi olursun ama kısa süreli açılan gözler hemen kapanarak, uykuya kaldığı yerden devam edersin. belkı de en huzurlu uykulardandır oturma odasında uyunan uykular.
edit: imla.
