sarma sigara... bana ilk çağrıştırdığı şey mehmet dayım olur. canım dayım benim tek tek sarardı o sigaraları elleriyle. sanki sigarayı sararken içini dökerdi sardığı sigaraya. el emeğiydi o sardığı sigaralar. hiç vazgeçemezdi o el emeğinden. sanki ciğerlerine zararı değil de faydası dokunacaktı. ilaçtı sanki kendisine tek tek sardığı sigaraları. uyandığında, kahvaltıdan kalktığında, evden çıkarken, eve geldiğinde, yemekten sonra, uyumadan önce ilk işi ilacını sarmak olurdu canım dayımın. o tütün kokusu benim en çok sevdiğim kokuydu, içime çekerdim o sert tütünün kokusunu. onu tüm çocuklar o eliyle sardığı sigarasından hatırlar onu, belleklerde onunla birlikte hep sigarası vardır. sanırım sigarayı bıraksaydı ya da sarmasaydı sigarasını eski mehmet dayımız olmazdı.
