lise 1'deyiz. yurtta kalıyoruz. 6 kişilik bir grubun içinde 3 kişilik bir grup daha kuruyoruz. aslında 6 kişiyiz ama saat 11den sonra -yat saati olur 11- bu 3 kişi biz yurtta yardırmaya devam ediyoruz.
ben
turgay
ve bayram.
kahraman bayram. gelenekçi, türkü dinlemeyi ve söylemeyi çok seven, futbola aşık, oynamaktan ziyade oynarken spiker taklidiyle ağzımıza sıçan bi tip.
bir gün yine her zamanki gibi yatakhaneye giriyoruz. malum biz her gece terasta sohbet etmeler, müzik dinlemeler, masa tenisi oynamalarla müthiş vakit geçiriyoruz.
neyse hemen hemen her gece saat 12yi geçtiğinde girerdik yatakhaneye. ve tabiki de herkes fosur fosur uyumakta.
şurdan burdan konuşuyoruz. konuyu hatırlamıyorum. kısa süren bir sessizlik oluyor.
turgay:
-bayram!
-...
ses gelmiyor. ben:
-uyudun mu lan hemen?
-...
turgay: oha amk ne ara uyudun lan, daha şimdi konuşuyorduk...
ve bayram bombayı patlatıyor:
-cansın (samuel johnson'dan bahsediyor) cansın, cansın gidiyor, cansın cansınnnnn ve gooollll...
tabi biz şaşırıyoruz çünkü uyumuş numarası yapmış sanıyoruz ve alakasızca böyle bir şey yapması ilginç geliyor.
-bayram, olm millet uyuyor lan! bağırma gece gece.
bayram 2. bombayı patlatıyor:
--ezgiyle- döktür muazzezz döktür, dügmeelerii söktür...
-bayram, ohaaa olm, nabıyon? -fısıldamayı kesiyoruz tabi biz de-
-aman amann amannn haldan düştüm yaaarr yaaarrr yaaarrr...
bayramın yanına gidiyoruz. korkarak tabiki de. iki üç dürttükten sonra kendine geliyor. hatta sıçrıyor biraz:
-ne var lan, tam dalıyordum amına koyim!
