gururuna birebir tanık olduğum babadır. kızılay'da bulvarda yürüyorum. bu baba ve kızı, izmir caddesiyle sakarya caddesini bağlayan üst geçitin altında duruyorlardı. nerden mi biliyorum babası olduğunu? kız ağzını eğerek "baba" diyordu da ondan. neyse tam yanlarına yanaştım ve birden göz göze geldik babayla. sonrası ise gerçekten inanılmazdı. baba, gözüyle kızını işaret ederek "nasıl ama, taş gibi değil mi?" der gibi baktı bana. tabii ben hiç oralı olmadım, bastım gittim. artık hangi zihniyeti temsil ediyorlarsa...
