yani azizim bu öyle bir şey ki, tarifi zor. şimdi ben misal bir sevgiliye sahip olsam, aynı evde yaşıyor olsam, adam kalksa bana çok büyük bir yanlış yapmış olsa.. kalkıp karizmatik bir şekilde evi terk edemem. vallahi edemem.
eşyalarımı bi saatte toplayıp gitsem, bir saat sonra unuttuğum cep telefonumu almaya gelirim, o esnada sehpanın üzerindeki mp3 çalarımı da görür onu da alırım. "tekrar hoşçakal. ikimiz için de en iyisi buydu" derim adama.
onun akabinde yarım saat sonra banyodaki diş fırçamı almaya gelirim. alırken banyoda daha önceden bırakmış olduğum çay bardağım gözüme çarpar... ne alakaysa anasını satiim banyoda çay bardağı... onu alırım çamaşır makinesinin üstünden. "bunu da unutmuşum. hoşçakal. ikimiz için de en iyisi buydu" derim bu sefer.
bir saat sonra anahtarla kapıyı sessizce açar, adamın uyumadığını fark edince "şey... güneş gözlüğümü de aliim.. pardon.. aldım tamam. hoşçakal. en iyisi buydu" derim.
lan? kapıyı anahtarla açtım? bi saat sonra tekrar gelir: "ehehehe.. anahtar da bende kalmış. pardon. görüşürüz. ay pardon. yani elveda. iyiliğimiz için en ikisi.. ay pardon..." derim.
mundar olur güzelim karizmatik terk ediş. yemin ederim.
adamın evini terk etmeden önce en az bir hafta lazım bana.
