o kadar çok şey yaşanmış ve bu yaşananlar o kadar yormuştur ki insanı kelimleler kifayetsiz kalır. karşıdakinin anlaması beklenir ama bu pek mümkün olmaz. ararsın veye buluşursun sonra bi bakarsın mangal sucuğu nasıl olur onu tartışıyorsun. geçti zannedersin ama geçmez. sadece susar içindekiler. en ufak şeyde yeniden bağırmaya başlar. öyle bir kısır döngü içine alır seni kendi düşüncelerini anlayamaz olursun.
gelgelelim en doğrusu nedir bilemedim seni bu hale getireni hayatından çıkarmak mı , yoksa o kısır döngüyle yaşamaya alışmak mı?
