önce anlatmaya başlamak için bulmak gerek, gözlerindeki o gülümser sözcüğü. sonra dilini bilmediği şekillerde kıvırmaya çalışmak, herkesten başka söylemek için adını. israfil sura götürünce dudaklarını en kıymetlini sakınma derdine düşersin, nafiledir. bir kere kıyamet zili çalmıştır ve bahçede ağaçlar dahil kimse kalmayacaktır. ben tutmaya çalıştım seni onca kökünden kopup sonsuza giden ağaçlardan. sen güldün ama. öylece narin. ilk sen gidiyorsun, bana kalansa zaten durmayacağından sen, seyre koyulmak gidişini.
