ben hiç sevmezdim Göksel'i. Kuzenim Göksel Trabzon'a geliyormuş, gidelim dediğinde -ne göksel'i yea ganita'ya gidelim demiştim- ergendim. özür dilerim.
göksel, konsere beyaz bir elbiseyle sahneye çıktı, kanatları vardı. "ben bu gece karar verdim, kanatlanıp göğe uçmaya" diyordu.
sevimli geldi, sevdim.
ve bende bir aşk var albümüyle geldi, sözlüğümüzün klasiklerinden olan "durduk yere adamın eline koyan şarkılar" başlığına direk albüm olarak yerleşti kendi adıma.
kendine has melankolisini sevdim bu kadının ben. yalnız kuş mesela, acıyor, aşk bitti, unuttun mu sahi, uzaktan.
gayrı kendisi, popçu, şarkıcı değil, sanatçıdır benim için. sanat yapar kendisi. eline, yüreğine, melankolisine sağlık.
