hayatım boyunca duyduğum en güzel felsefe tanımını yapan filozof:
''Felsefe, dil yoluyla aklımızın şaşkınlığına karşı verdiğimiz bir savaştır.''
bazı zihin açıcı ve ruh uyarıcı aforizmaları ise:
"bir insan kilitli olmayan, ama içeriye doğru açılan bir kapıyı boyuna itiyor, çekmek aklına gelmiyorsa, odada hapistir."
"baskalarinin derinlikleriyle oynama...''
''kendine bak; kendini hiçbir zaman anlamayacaksın. çünkü kendini bir dizi tasarım içinde görüyorsun, sonunda da dağılıp gidiyor hepsi. çünkü kişi kendisine dışarıdan bakamaz, zira kişi kendisinin nasıl göründüğünü sahiden görmez, çıkarsayabilir ancak. kişi kendine gerçi, bu koşullar altında ben, biz başkası için ne derdim, diye sorabilir. ama yanıt şu: bilemezdim. bilseydim de, o başkasıyla ilgili haklı olduğum konusunda bir şey söylemiş olmazdı. kişinin kendi üzerine sığ bir yargıda bulunması, kendisini ucuz bir biçimde şu ya da bu komedinin ya da trajedinin oyuncusu sayması, bunları bir başkası için yapması kadar iğrenç bir şey. düşün ki, başına ne gibi bir mutsuzluk, nasıl bir acı gelirse gelsin, bunu sen kendin hakettin.''
"felsefe sorunlarının çözümü, masaldaki armağana benzer: büyülü şatoda büyülü bir şey gibi görünür, oysa dışarıda, günışığında bakıldığında, sıradan bir demir parçasından başka bir şey değildir."
"düşünmek ve konuşmak. düşünerek konuşmak, işte bu konuşmaktir."
"kendini aldatmamaktan daha zor birşey yok."
"insan, kendi ağrısını bilir; ama başkasının ağrısı olduğuna inanır."
"yazarken, bazen elimi izlerim hayretle... meğer neler biliyormuş elim"
"düşünmeyi istemek bir şeydir, düşünmeye yeteneği olmak başka bir şey."
