kutsal varlık olan babanın anlaşıldığı anlardır.bir keresinde ufaktım parka götürdü beni.benimde karnım öyle bir aç ki tabiri caizse 'kurt gibi'.çocukluk ya işte babam sordu 'bir şeyler yemek ister misin' diye bende tereddüt etmeden 'evet' dedim.oturtdu beni bir dönerciye.15-16 yaşlarında bir çocuk sipariş almaya geldi babam 1 çeyrek dedi ve bana dönüp 'sen yemeğe devam et ben geliyorum dedi'.baba sen aç değilmisin diye sordum 'hayır tokum' dedi ardından bir masaya oturdum cam filtreliydi.aradan zaman geçti 'napıyor bu adam bu kadar zamandır' diye düşünmüş olacağım ki camdan bakmaya karar verdim ve babamı usulca simit yerken gördüm.9-10 yaşlarındaydım. hiç unutmam bunu, canım babam.
