insanlar birbirlerini ne kolay yargılıyorlar.
yargıladıklarını ve kendilerini düşünmeden.
hem bu hakkı nereden buluyorlar?
herkes düşünmeden havaya savuruyor kafasındakileri.
keşke yargılamanın, konuşmanın bi bedeli olsaydı.
o zaman bu kadar "basit" olmazdı her şey.
o zaman insanlar bu kadar kolay konuşamazdı.
ne bileyim para verselerdi mesela her savuracakları yargı için.
evet evet o zaman gerçekten bu kadar çirkin olmazdı hiçbir şey.
insanlar konuşmayı öğrendikten sonra zehirleniyor ve zehirliyorlar.
üzülüyor ve üzüyorlar.
hırs, intikam, ego, bencilik... bunlar ne iğrenç kavramlar.
midem bulanıyor sözlük, katlanamıyorum artık kimseye.
