yenilirken bile mağrur olmak lazım. ama bunu beceremeyenler komik duruma düşüyorlar. bir tarafta koç grubunun ikinci adamı ali koç ağlamaklı bir sesle konuşuyor, diğer taraftan mahmut uslu bağırıyor; yetmiyor zico neredeyse ağlıyor. ülkenin en büyük takımıyız diye böbürlenenlerin bir kayıpla bu kadar saçmalamaları akıl alır gibi değil.
anlatılanlar hep tek taraftan. kimse daha maçın başında beşiktaş'ın attığı buz gibi golün iptalini konuşmuyor. ya da kimse uğur boral'ın ali tandoğan'ı öldürmeye teşebbüsüne birşey demiyor. mehmet aurelio, ricardinho'ya yumruk atıp dudağını patlatıyor ama yine konuşan yok. ondan sonra bıdı bıdı konuşup ağlamaya ramak kalan konuşmalar.
çok güzel bir ingiliz atasözü var. büyük adamlar geminin yolda karşılaştığı fırtınalarla ilgilenmez, geminin limana ulaşmasıyla ilgilenir. yok öyle yok böyle demeye gerek yok. sonuç açık. fenerbahçe çeyrek asırdır türkiye kupasını alamıyor.
ister ağlayın, ister sinir krizi geçirin. beşiktaş ve erciyes finalde.
