ne günlerdi o zamanlar.
çoçukluğun vazgeçilmezi tasolar.
bakınca eğlence gibi ama düşündükçe anlıyor insan tasonun yaşı yok.
çoçukken;
" bir birini ütmek için her türlü çamura yatmalığın yapıldıgı ve zamanı gelince evin penceresinden mahallenin çocuklarına tasoları atıp toplamak için birbirlerini yemelerini yukardan izlenildiği dönem. "
şimdi ise;
" bir birinin açığını ortaya serip birbirine hakaretler savuran ve sonunda isteğine (iktidara) ulaşıp ortaya bir laf atıp milletin birbirini yemesini izleyen siyasetçilerin oyunu. "
adaletsizlik siyasette değil her zaman her yaşta var bu toplumda.
