öncelikle bu filmin en büyük problemi yönetmeninin daha önce sonbahar gibi türk sinemasının son 10 yılına damga vurabilecek kalitede bir film çekmesi. haliyle beklentileri yükseltiyor bu kalitede bir film. filme dönecek olursak öncelikle şunu söylemek gerekiyor; senarist olarak özcan alper diyalogların yarısı kadarında dili kürtçe olarak tercih etmiş. bunda bi sorun yok fakat bu kadar uzun diyologları kürtçe yapıyorsan bari alt yazı koysaydın, yoksa izleyici kopup gidiyor filmden. ikinci noktada şu; özcan alpersonbahar dakinin aksine problemlerini sessiz kalarak değil bir çok yerde bağırarak anlatmış, yeri gelmiş katliam görüntüleri izletmiş, yeri gelmiş röpörtaj havasında ölü yakınlarını dinletmiş. hani belgesel olsa eyvallah dersin fakat film yapıyorsun, niye bu kadar ispat çabası güdüyorsun anlamak mümkün değil. benim açımdan filmin en talihsiz yanı belkide yılmaz güney in yol uyla aynı gün izlemek oldu. yol daki o enfes iç acıtan gerçekliğin aksine bu filmde olabildiğince göze sokulmak istenen bir trajedi unsuru var.
sonuç olarak; karakterli fakat kalitesiz bir film yapmış özcan abimiz. napalım? nasip bir sonraki filmine inşallah...
