bütün arkadaşların sütun bacaklı, kalın dudaklı, ipek saçlı, aptal ama güzel sevgilileri varken kişinin sevgilisi çirkinse arkadaşlarıyla tanıştırmaktan çekinir.
çünkü insanın bir dönemi dış görünüşü önemseyerek geçer. bu, en embesil dönemde sittin sayıda sevgilisi olan kişi içlerinden birinin çirkin olduğunu anladığında iş işten geçmiştir. bütün arkadaşları sevgililerinin bacak boyuyla övünürken, bizimki suskundur.
öyle ki, bu dönemde arkadaş grubunda sevgilisi en güzel olanın dediği olur, saygı had safhadadır.
yüzüne bakmadığınız sığır, koluna manken gibi kızı takınca birden adam oluverir. ''napıyon len'' muhabbeti ''kanka naber''e döner falan...
hal böyleyken çirkin sevgilinin ruhunu kim umursar? salaklık çağları işte. üstelik sevgiliyle tanışamayan arkadaşlarda merak artar. çok güzel de bizden mi saklıyo dedikoduları çıkar.
- kanka seninini tanıyamadık halaa
- hımmm. ya çok yoğun da. tanışırsınız ya bir ara.
halbuki tanıştır ''insan olduğu için seviyorum ulen'' de, konuşsun nasıl zeki bir insan olduğunu anlasınlar, kendi sevgililerinin nasıl da sığ olduklarını görsünler, kendilerinden iğrensinler ama nerdeeee! sevgilin siyaset-futbol-sosyoloji üçlüsünden başlasın aralarda dört-beş espri yapsın, varsın yapsın; üç espri bacak boyunu kaç santim uzatır?
benimkinin tip kötü ama kalçalardan açığını kapatıyo, benimkinde de endam var göğüsler küçük ama işte... ulan pokemonlarınızı mı yarıştırıyorsun ki benimkinin özelliği düşük diye arenaya çıkarmıyorsun?
bu iğrenç çağlarımızda kim bilir kaç kız beni arkadaşlarıyla tanıştırmadı bu yüzden! halbuki elektrik şoku da verebiliyorum. ühüü
