ne ramazan tüm günahları bağışlatan bir ay, ne de hac, insanı pir- ü pak yapan bir ibadettir. aslolan, her şeyde olduğu gibi niyettir; tövbedir. bu ibadetler, insanın nefis muhasebesi yapacağı, allahla ve nefsiyle ilişkisini gözden geçireceği bir zaman dilimi oluşturur ve topluca yapılan tüm eylemler gibi, ruhun vecd hali ve doyumu yükseklere taşınır. bu mantıkla bakıldığında beş vakit namaz kılıp, namaz aralarında dünya işlerine dalan müslümanı da yadırgamak gerekir.
sonuç olarak aslolan bir özdeğerlendirmedir.keşke hergün her an yapabilsek de nefsimizin arzuları ile değil, allah tızası için yaşıyor olsak. hepimiz ermişlerden olurduk.
