Gün saymadık, her geçen gün için çizik atmadık ama 500 programa ulaştığımızı öğrendiğimizde çok mutlu olduk. Henüz bir yere kıpırdamaya da niyetimiz yok. 1000, 1500, 5 bine kadar yolu var bunun. Türkiyede televizyon haberciliğinde çok iddialıyım. Eğer bir de sabah haberi yapıyorsanız, bundan daha öteye gidebileceğiniz bir mecra yok.
Başımıza türlü felaketler geliyor. Hepimizin hayatı çok zor. Ve biz bu zor hayatların öykülerini aktarıyoruz ekranda. Ama bu haberlerin en sonuna mutlaka insanları gülümsetecek bir anekdot koymaya çalışıyoruz. Seyirciyle altı yıldır kurduğumuz bağla da ilgili bir durum bu tabii. Haber bülteni bittiğinde, insanlar kendilerini rahatlamış hissediyor. Bu da bizi mutlu ediyor.
Sunarken gözyaşlarımı tutamadığım haberler oldu tabii. Mesela sınıfta ayakkabısıyla dalga geçilen bir kız, öğretmeninin çektiği video ile Türkiyede ünlü olmuştu. Bir sabah o kızın soba zehirlenmesinden öldüğü haberini aldık. Psikolojimiz bozuldu. Çok etkilendik tabii ki. Depremde yaşananları sunmak da zordu. Her şehit haberinde de zorlanıyoruz muhakkak. Ama hepsi yaşamın içinde maalesef. Hepimizin başına gelen şeyler.
Evde, birkaç televizyon kanalını aynı anda izlemeyi sağlayan bir televizyon ünitesi var. Orada her haber programını izleyip notlar alıyoruz. Ama en keyifle izlediğim program, eğer bizim sabah verdiğimiz haberin aynısını vermiyorsa Mehmet Ali Birandın sunduğu ana haber bülteni oluyor. (Gülüyor) Onun yaptığı yorumlar için bile izlenir bence. Mehmet Ali Birandın bize öğreteceği daha çok şey var.
