bir pazar sabahıydı, ankara kar altında
zemheri ayazıydı, yaz güneşi koynunda...
işte o gün anladım ki, çok engel var önümüzde. ve o gün anladım korkularla yaşayacağıma cesurca ölmem lazım. çünkü uğur mumcu da öyle yaptı. karısını, çocuğunu arkada bıraktı. türkiyeyi, türkiyeye emanet bıraktı.
rahat uyu uğur mumcu. kral çıplak. bu diyarda uğur mumcular bitmeyecek...
