yetişkinlik günlerinde hatırlandığında insanı tebessüm ettirecek, veya sözlüğe entry girdirecek olaylardır.
en fazla 10 yaşındaydık. hoca dedi ki herkes olmak istediği mesleği tahtaya yazsın. tahta meslek gruplarıyla dolmaya başladı. herkes sırayla çıkıp yazıyor, yaşımız itibarı ile öğretmenlik ve doktorluk birincilik mücadelesi veriyordu. polislik yazmıştım hatta hiç unutmam. bu ankette 2 arkadaşın tercihleri dikkat çekiyordu. 50 kişiydik sınıfta. aramızda 1 kişi sporcu olmak istiyordu. geriye kalanlar(2 kişi hariç) öğretmenlik-doktorluk-polislik üzerine oynuyorlardı. gelelim bu iki kişiye.
birincisi lisede deli lakabını alacak aykut arkadaştı. mikrobiyolog yazmıştı. sen nerden biliyon la o yaşta mikrobiyolojiyi? gerçi aykut daha sonraları hiç tahmin etmediğimiz bir meslekten güzel bir rütbe ile emekli oldu.
ikincisi de henüz o yaştayken piç lakabını almış ve halen o lakabı layıkıyla üzerinde taşıyan uğur idi. sınıfn en haşarı çocuğu. babası tekel bayii sahibi. çocuk meyve suyunu rakı gibi içip 10 yaşında efkarlanmak eyleminin tadına bakıyordu. öyle bir manyaktı. o da barmenlik yazdı. tabii ki mahalle arası piçlerinden olduğu için kayalıklarda şişe efes içmekten öte bir eğlence hayatı olmadı.
bi kere de piknikte altıma işediydim lan ben! neyse bunu geçelim.*
