dinlesen de dinlemesen de değişmeyen şeyler var onlar sena ait olanlar bir de anlatsam da içime atsam da değişenler işte onlar sadece benim olanlar. Ben çocuktum şarkılar söyler dururdum içimden , söylediğim şarkılar yazdı, çiçekler süslerdi her notayı büyümek için acele etmezdim ki bilirdim büyüdükten sonra büyük kalırdın ah o şarkıların gözü kör olsun demeye de başladın mı tamamdı artık ne kaçabilir ne dönebilirdin o masumluğa o çocukluğa. Bir gün yoluma yolun karıştı. Her şey normal seyrinde idi sonra seyrini bozan aklımın hislerimle konuştuğunu hisleriminse üstünü kapatıp mantığın sana koşuyordu.. geldim işte bin çareyi atıp bin çaresiz. Şimdi dinlemiyorsun bense bi defa daha hep defa daha susuyorum kalbini acıtmamak için...
