sokakta bir dilenciye para verdiğimizi düşünün. o parayı içimizi rahatlatmak, daha iyi hissedebilmek, kendimizi iyi bir insan olarak görmek veya da günahlarımızın affedilmesini istediğimiz için mi veririz yoksa gerçekten o dilenci o parayı kullansın, mutlu olsun diye mi veririz?
veya okulda bir öğretmenin bizden okuyamadığı sınav kağıtları için yardım istesin. biz bu isteğe olumlu sonuç vermemizin sebebi öğretmenimize yardımcı olmak mıdır? yoksa kişisel çıkar (yüksek not) veya üstümüzden yükün kalkması için mi?
insan doğasının bencil olmasının bir sonucu olsa da bunları kabul etmemek yine bir bencilliktir. o anki mutluluğumuzun geçmemesi için kendimize söylediğimiz yalandır.
