Bence yaşamın kendisinin sonsuz olmadığını görürken onun sadece bir parçasında sonsuzluk aramak büyük bir hata. Bazı şeylerin güzelliği geçiciliğindedir. Her çiçeğin her seferinde solmak için doğduğunu ve açmanın geçiciliğinin ona trajik bir güzellik verdiğini görmeliyiz. Güzelliğin içerisinde yatan trajedi varlığımızın büyük bir parçası. Tek şansımız var ölüm-yaşam döngüsünde. Başarısız olma endişesi duymadan anın şiirseliğini yaşamaya inanmak gerekli biraz...insanın sonsuz yaşam arzusunun getirdiği yanılgılar, onu sonsuz olan başka şeyler de tasarlamaya itiyor. Mülk edinme hastalığımız bizde hayatın da sahibi olduğu yanılgısı yaratmış. Aşk gibi özel bir şeyi de sahte bir sonsuzluk içerisinde hep sahip olabileceğimiz bir şey olarak tasarlıyoruz...
( Aslında bu eğilimin felsefi ve ideolojik kaynakları belli. Yalnızca yaşadığımız bir döneme özgü kültürel bir yanılgı. Aydınlanma ideolojisinin yarattığı bir şeydir 'sonsuz aşk' anlayışı. Belki günün birinde bundan da uzun uzun bahseder, insancıkları intihara sürüklerim sevgiler...)
