yeşil gözlü birine yazdığın şiiri okuduğum anda. bakışlarım donuklaştı. zannettim ki, tüm noktalarıyla sana aşık olan bedenime ait gözlerim yeşerecek, beni sev diye. zannettim ki birden ben olmaktan çıkacağım, senin o şiiri yazdığın kız olacağım.
gözlerinin aradığı kız. belki elif, belki de başkası.
ilk kez, yazdığın bir şiiri okurken, ben olmadım bugün. başkası oldum. yine ümitlenebilmek adınaydı bu.
ilk kez, yazdığın şiire bakarak hayal kuramadım, ümitlenemedim.
bugün ilk kez senden vazgeçtim.
1 yılın özeti, tek kelime edebilmek için çabalayışlarım oldu yalnızca.
seninle olmanın tek yan etkisi ne biliyor musun?
nereden bileceksin? sen benimle hiç olmadın ki. olsaydın avuçlarım terlemezdi... isırmazdım dilimin ucunu... özlemezdim seni yanımdayken.kıskanmazdım.
korkmazdım yollarda yürümekten. islanmazdım yağmurlarda... yıldızlara aya dert yanmaz, böyle her şarkıda sarhoş olmazdım.
korkmazdım seni kaybetmekten ayaklarım kan revan atlardım sandaldan denize... ve her kulaçta haykırırdım seni..
ama sen hiç benimle olmadın ki... ya aklin başka yerlerdeydi; ya da yüreğin...
can yücel
