modernlik anlayışımızın, cumhuriyetle birlikte hayatımıza giren devrimlerin özde değil sözde anlaşılması sebebiyle derini kavramayan, yüzeysel kanaatlardan oluşması, bütün bu yüzeysellik algısı içerisinde modernite kavramının içki içmek, baş örtüsünü atmak, şapka takmak gibi şekilsel ritüellere indirgenmiş olması gerçeğinden hareketle; türbanın moderniteye aykırı, geçmişi ve dini olanı yansıtıyor olması algısını tetiklemesi doğaldır.
zira modernizmin kapımıza bir piç gibi bırakıverdiği kavramların oluşma aşamalarını ne yaşadık, ne de bu kavramların doğmasına şahit olduk.modernizm bizim için hep batılı gibi görünmek, batılıya benzemek olarak algılandı.doğuya doğru yol alan bir trende batıya doğru koştuk.işte bu yüzdendir anlamayışımız kendi insanlarımızı.
köylü olarak bildiğimiz insanları ötekileştirmemiz hep bu yüzden.ne o ötekinin konuşmasını sindirebildik, ne de anladık meramını.ancak köyden kente göçle birlikte evrilen insanların bizimle aynı mekanlarda geziyor olması uyandırdı bizi.
evet o yassı şapkalı, şalvarlı pis adamlar, o başürtülü muhafazar köylü kadınları köyden kente göç ve anadolu'da oluşan sermaye birikiminin de etkisiyle değişti, ancak farkedemedik.irtica'dır, tehlikedir, kaka'dır dedik.ama ülkenin bu gerçeği, türkiye büyük millet meclisi'ne şöyle bir göz gezdirdiğimizde de anlaşılacağı gibi buldu bizi.
