ilk kez başa geliyorsa gerçekten çok acıtır. Çocuktum. Kafesin altında çırpındığını gördüğüm an çığlıklarla annemi çağırmış, sonra da evin en uzak odasının en uzak duvarına sığınmıştım. Kafam ellerimin arasında çömelmiştim annem iyileştirsin diye dua ederken. Cansız bedenini inanayım diye avuçlarıma verdiklerinde benim sevdiğimin beden olmadığını düşünüyordum gözümde bir damla yaşla. Sevdiğim şimdi cennette bayıldığı ekmeklerden kemiriyordu. Diğer aldıklarınızın adı, hep bu birincinin adını taşır. Hepsinin yeri ayrı olsa da hepsi odur aslında.
