unutuyorum ve unutkanlık hastalığımın nedenlerini düşünmek için zihnimi yoğunlaştırıp geçmişe gitmeye çalışıyorum, gözümü kapatıyorum ve ağzıma o ilaçların geceleri uyurken bile mide bulandıracak kadar acı tadı damağıma geliyor,
gözümü açıp silkeleniyorum.
camı açıp sarkıyorum, hiçbir şekilde bilincim yerinde olmasa bile defalarca kusarken asla düşmediğim bahçeye bakıyorum.
toprak ilaç kokuyor,
bir otobiyografi yazacak kadar hatıram yok.
yalnızca dün, bir elma yemiştim.
