hep insanları gidecekler gibi sevdim
ne yedek anahtarım vardı onlar için
ne de yedek bir yüreğim
eşiğimde çıkarttırmadım ayakkabılarını
ayaklarında dursun ki
ne kadar çabuk giderlerse o kadar iyiydi çünkü
dişlerini fırçalamaları için ne fazla fırçam
ne de duştan sonra yedek bir havlum
tek parçaydı her şey
sadece bana yetecek kadar
ne sevmeyi bildim hayatta
ne de karnına uzandığımda bir kadının hayalperest oldum
biliyordum portmantoda kalmayacaktı hayalleri
ya da uğrak olmayacaktım onlar için
gitarımı yalnız tıngırdattım
içkimi yalnız yuvarladım ankara'ya bakarken
çok kadın sevdim
çok kadının bedeninde nefes oldum
hep boşluktan ibaretti
tadını almak için gecenin
güzdüzlerime kıydım
herkes herkes gibi sanıyordu beni
ama bilmiyorlardı ki
ruhumu satıp onlar gibi olduğumu...
