türkiye'nin 60'lardan itibaren özellikle darbelerin etkisiyle değişen sosyo-ekonomik, kültürel yapısı ve bünyesi şeriat gibi bir düzeni kaldırmaz, kabullenmez ve benimsemez. aslında çoğunluğu islam dinine mesup bir ülkede islam hukukuna göre ülkeninin idare edilmesi anlamına gelen şeriatın destek bulması beklenebilir. fakat gerek şeriatın günümüzdeki örneklerinin insanlıktan uzak uygulamlar içermesi, gerek atatürkçü düşünce ve laiklik ilkesi gereği şeriat türkiye'de bir idare biçimi olarak uygulanamaz. türkiye'de şeriatın gelmesini isteyen belirli bir kesim olabilir fakat bu kemik kesim düşünce yapısı ve icraatları yüzünden hiçbir şekilde tarihte tutunamamış ve kendi kemik kesimleri dışında destek görememişlerdir. hatta ve hatta türkiye'de şeriat bir korku haline gelmiştir. şeriattan bu kadar korkulmasının sebebi ise milli görüş döneminden sonra şeriatın demoklesin kılıcı işlevi görmesi ve bazı güçlerin emellerine ulaşabilmeleri amacıyla halk üzerinde şeriatı bir korku ve baskı aracı olarak kullanmış olmasıdır. istediklerini yaptırmak istreyen bazı çevreler şeriata karşı ülkenin savunucusu rolune soyunarak yaptıkları işleri meşrulaştırmışlardır. bunu yaparken benim neslimin büyük ihtimal hafızalarına kazınan 'ayinde birbirlerini zincirleyen müritler', 'tacizci şeyhler' ve hatta 'hizbullah' gibi ögeler basında kullanılarak halk şeriata karşı bilenmiştir. zaten sol görüşün hakim olduğu halk kitlesi şeriata her haliyle karşıyken, ılımlı islamcılar da şeriat düzenine sırt dönmüşlerdir. atatürk ve cumhuriyet kutsalının türkiyede çiğnenemez olduğu realitesi de şeriatın türkiyede uygulanamamasındaki en büyük nedendir.
öte yandan son yıllarda eksenini batıya çevirip tüm ekonomik dengelerini batıya endeksleyen türkiye, uluslararası sermayenin girdabına girmiştir. ayrıca IMF, NATO, BM, Dünya bankası gibi uluslararası emperyalist birlik ve paktların aktif üyesi olmuştur. şeriatın geldiği bir türkiyeyi sayılan kurum ve kuruluşların hepsi reddedecektir. son 65 yılını bu şekilde geçirmiş bir ülkenin tüm bu geçmişi elinin tersiyle itip bunlardan kopması intihar niteliğindedir.
sonuç olarak gerek ülkedeki nüfusun kademeli bir biçimde dahi olmadan şeriatı doğrudan reddeder bir nitelikte olması, gerekse türkiyenin batı ile olan tüm bağlantıları ve günümüz realiteleri türkiye'nin şeriatın uygulama alanı olamayacağını göstermektedir.
