Buraya yazilan her yaziyi dikkatle okuyorum. Belki sen de bana bir sey yazmissindir diye. Inceliyorum yakin buldugum yazilari. Yazarlarini. Hos, yazsan ne degisebilir bilmiyorum. Beni cok mutlu ettin sen. Yalnizligi unutturdun. Bilmiyordum su ana kadar ne oldugunu. Ama bunlari ogrenirken cok kotu seyler de ogrettin bana. Korkudan susmayi ogrettin, icine atmayi. Geri planda kalmayi. Hakettigim yer orasiymis gibi. Oysa ki sen diyordun ya her seyden onemlisin diye, bunu bana hissettirebilseydin yillarca icime atip simdi patlamazdim. Sana yillarca kotu davranmazdim. Iliskinin kotu, umursamaz, asi tarafi olmazdim. Demistim ya giderim birgun gitmem sanma diye. Hani inanmamissin ya. Inansaydin keske. Ayrildiktan sonra beni kaybetme korkusuyla, zorla senden yillar boyu istedigim ufacik seyi yapma karari aldigini soyledin. Ne kotu ettin. Nasil kirdin nasil ezdin. Bosver be o zaman. Bosver sen.
