büyük şeyler kaybeden insandır. boğazı ve kız kulesinin ona yaptığı nazı seyretmeden, trafiğine ana avrat sövmeden, insan çeşitliğine şaşırmadan, kazık yedikten sonra buna ses çıkaramadığını görmedikten, hareketliliğine takılmadıktan, kalabalığına korku dolu gözlerle bakmadıktan, havasına suyuna taşına toprağına gülücük göndermedikten, yedin bitirdin beni be istanbul diye çığlık atmadıktan, metropolde yaşamanın karmaşık güzelliğini anlamadıktan, 'böyyüh şehir.. biz iş bulmaya geldih'' diyen insanların umut dolu bakışlarının umutsuzluğa dönüşmediğini görmedikten sonra yaşamda bir şeyler gerçekten eksik kalır.
