reklamda üstü açık kalan bir şey vardır ki o da cumhuriyete nasıl sahip çıkılacağıdır. cumhuriyete sahip çıkmanın en doğru yolu ses duyurmak, beğenmediğin şeyleri göstermek, itiraz etmek, ses vermektir. yani kısacası vatandaşlık görevlerini yerine getirmektir. ki bu da genel olarka demokrasinin tanımıdır.
demokratik bir ülkede yaşıyorsanız oyunuzu kullanırsınız. düşüncelerinizin gititği yöne doğru hareketlenir onu savunursunuz. her ne kadar bizim ülkemizin sınırları içinde geçerli olmasa da söylediklerinin doğruluğuna inandığınız kişileri seçersiniz.
sonuç her zaman istenildiği gibi olmaz. 30 milyon un %34 lük kesimi geriye kalan 65 milyonun sesini oluşturur. karşı çıkamazsınız. zinayı suç saymak isterler, imamdan sorumlu imam hatipleri tüm ülkeye açmaya çalışırsınız. zamanı gelir içkiyi yasaklamaya çalışırlar. kafalar bir türlü uyuşmaz. kimi hata yaptığını düşünür oy verirken ki en çok acınak kesim bu insanlardır. çok büyük bir kısmı cahildir, bir çok insanımızın olduğu gibi. yahu noluyo demeye kalmadan fikirler su yüzüne çıkar.
gün gelir tek kaleniz kalır. onu da elinizden almaya çalışırlar. itiraz eder sokaklarda yürür, atanızın evine gidersiniz. düşünür taşınır yol ararsınız. ses verirsiniz. sesinizi duyanlar ufak bir tebessümle dudaklarındna çıkacak olan kelimeleri düşünür. düşünce yapısına oranla değiştirir. sizinle adeta dalga geçer.
cumhuriyete sahip çıkmak için halkın sesi olması gerekir, demokrasi olması gerekir. halkın seçtiği insanların cumhurbaşkanı seçebilmesi gerekir. tekdüze kafalıların kendi adaylarını değil halkın adaylarını çıkarması gerekir. bu noktada demokrasi ölmüştür.
ve demokrasiyi öldüren demokrasidir.
3 kasım 2002 dir.
