bu hikaye ile ilgili yaptığım ilk tespit bir hisseli kıssalar şöleni olduğu şeklindeydi.
normalde amerikalıların doğu dünyasına yaptığı yolculuklar ile ilgili hikayeleri hep onlar yazmıştır. bazen "tanrı" yı ararlar bazen "hayatın anlamı"nı. yazarımızın hikayesi doğuya giden amerikalıdan daha çok, doğuya gelen amerikalıyı konu alıyor. bu olay döngüsü aslında üstünde çok uzun konuşulabilecek bir konu. yani bir amerikalıyı gerçekten de kültürümüze ve dinimize hayran bıraktırıp da dönüştürebilirmiyiz.? son samuray da japon samurayları bunu becermişti. ama sanırım bizim diyarları gezen bir amerikalı için sabah ezanının ruhani çağrısı, kısmeti abd den gelen fakir çocuğun verdiği ders ya da kutsallığına inanılan balıkların yenmemesi haricinde başka şeylere de ihtiyacımız var.
hikayenin temayı kullanış şeklini çok başarılı bulduğumu söyleyebilirim. yazar hikayesinde sanırım tarihteki en meşhur ateşlerden ikisini kullanmış. bu noktada yaratıclığını kutlarım. kendisinden sonraki hikayelerinde karakterlerini biraz daha canlandırmasını dilerim.
